લેખક: અનામિકા

ગુજરાત

(લેખિકા ગુજરાતના એક સુસંસ્કૃત ગ્રામ્ય માહોલામાં જન્મ લઈને ગુજરાતના એક મોટા શહેરમાં દાઉદી વહોરા સમાજમાં પ્રવર્તી કુપ્રથાઓ અને કુરિવાજો સામે બંડ પોકારે છે. સ્ત્રી સમુદાયમાં પોતાનો આવાજ શબ્દો ચોર્યા વગર વ્યક્ત કરવાની હિમત અને ક્ષમ્તા ધરાવે છે.)

દાઉદી વ્હોરા સમાજની માફક આફ્રિકાના અમુક દેશમાં નાની ઉમરની છોકરીઓની સુન્નત થાય છે. પરંતુ છેલ્લા 20 વર્ષોમાં આફ્રિકન દેશોમાં આ વિષે હવે જોરસોરથી આવાજ ઉઠવાય છે. તો ભારતમાં સૌથી સમૃદ્ધ અને શિક્ષિત ગણાતા વ્હોરા સમાજમાં હજુ આ વિષે સ્ત્રીઓ કેમ બોલતી નથી? આ માટે એક સુન્નત/ખતના પીડિત ગુજરાતની શિક્ષિત વહોરા મહિલા તરીકે મેં મારો અવાજ બુલંદ કરવાનું નક્કી કર્યું છે.

હું મારા પુરુષ પ્રધાન સમાજ અને ખાસ કરીને મારા ધર્મગુરુ વર્ગને પૂછવા માંગુ છું કે, શું વહોરા દીકરી પર સાત વર્ષની ઉંમરે થતો આ એક પ્રકારનો પુરુષ પ્રધાન બળાત્કાર નથી? કુદરતે જે શારીરિક રચના, જેને માટે નિર્ધારિત કરી છે, તેનો યથાતથ (જેમનો તેમ) ઉપયોગ શુ તે માટે જ ના થવો જોઈએ? હવે તો મને પણ સવાલ થાય છે કે કુદરતે એ અંગજ શુ કામ બનાવ્યું હતું?

ક્યારેય વિચાર્યું છે, અનુભવ્યું છે, એ દીકરીઓ પર નાની ઉમરે શારીરિક અને માનસીક કેવા આઘાત જીરવતી હશે? એ ડર કે શરમના લીધે ભલે બોલે નહિ, પણ આખી જિંદગી તેની તેને પીડા થતી હોય છે. મને તો એવો પ્રશ્ન પણ થાય છે કે શું વ્હોરા સમાજના પુરષોમાં પોતાની પત્નીને શારીરિક સુખ આપવાની શક્તિ કે ક્ષમ્તા નથી? મને તો એવું લાગે છે કે પુરુષના સુખ માટે અને ધર્મગુરુના આદેશ ને વશ થઈને ડરના લીધે માતાઓ દીકરીઓ સાથે આ અત્યાચાર થવા દે છે. જેથી પુરુષ તેની દુર્બળતા છુપાવી શકે. જો આ શબ્દોથી પુરુષ જાતને માનસિક ઠેસ પોહચતી હોય, તો તેણે એટલું તો જરૂર વિચારવું જોઈએ કે એક સ્ત્રી ઉપર તે પોતાનું પ્રભુત્વ સ્થાપવા મઝહબના નામે અને પોતાના આનંદ માટે અત્યાચાર કરે છે.

દાઉદી વ્હોરા સમાજમાં સ્ત્રી ખતના/સુન્નત વિષે લાંબા સમયથી વિવાદ ચાલી રહ્યો છે, યુનાઈટેડ નેશન્સનું ભારત સરકાર પર દબાણ છે, કેટલીક ક્રાંતિકારી યુવા મહિલાઓએ ધર્મગુરુ દ્વારા પ્રોત્સાહિત કરાતી આ બિનઆવશ્યક નઠારી પ્રથાનો વિરોધ કરવા ઝંડો ઉપાડ્યો છે. આ કુપ્રથા પર પ્રતિબંધ મુકવા સુપ્રીમ કોર્ટની મધ્યસ્થી ચાહતી એક અરજી, સુનાવણી માટે પેન્ડીંગ પડી છે.

મારે તો કહેવું છે કે સમાજની તમામ સ્ત્રીઓ એ આવાજ ઉઠાવો જ જોઈએ. ક્યાં સુધી વેહમો અને અંધશ્રદ્ધાના નામ પર આવી કુપ્રથાના ગુલામ બની રેહશો? તમારી સાથે જે અત્યાચાર થયો તે હવે પછીની સમાજની કોઈ પણ દીકરી સાથે ના થવો જોઈએ. ઘરના બુજુર્ગ, ખાસ કરીને મહિલાઓ, ના માને તો માતા-પિતાએ તો પોતાની દીકરી માટે સજાગ થવુ જ જોઈએ.

મારી દીકરીને આ કુપ્રથામાથી બચાવી લેવા મારા કુટુંબ સાથે મેં જબ્બર સંઘર્ષ કર્યો અને હું હારી ગઈ. હું આ લખી રહી છું ત્યારે પણ મારા રૂવાડા ઊભા થઈ જાય છે. મારી નજર સામેથી મેં મારી સાવ અણસમજ દીકરી સાથે આચરેલી દુષ્ટતા માટે મને ખુબ પસ્તાવો પણ થઇ રહ્યો છે. મારી દીકરીની અને મારી ખુદની ચીસો મારા કાનમાં હજુ પણ ગુંજે છે, ક્યારેક રાતે ઉઠીને પસ્તાવો કરું છું. મે મારા પતિને ખૂબ સમજાવ્યા પણ તે ગુલામ માનસિકતા ધરાવતા અને ડરપોક નીકળ્યા, હું હારી ગઈ મારી દીકરીની સામે. આજે જ્યારે પાછુવાળીને ભૂતકાળને યાદ કરું છું, મારા ભાગ્યને દોષ આપું છું, મારી જાતને પૂછું છું, હું દીકરીને લઇ ભાગી કેમ નો ગઇ? જો આમ કર્યું હોત તો આજે આ મનસ્થિતિનો માનસિક શિકાર ન બની હોત. હું નથી ખુદને માફ કરી શકતી, ના મારા પતિ કે પરિવાર ને.

પરિપક્વ થયેલી મારી દીકરી આજે મને પૂછે છે “માં મારી સાથે તે આવું શુકામ થવા દીધું?” આજે પણ હું મારી જાતને ગુનેગાર ગણી મૂંગી થઇ જાઉં છું. હું પણ મારી મને પૂછતી હોઉં છું કે કેવી પીડા અને દર્દ મેં સહન કર્યું હતું એ વખતે. કેટલું લોહી જીવતા અંગના છેદનથી વહી જાય છે, કેવી જહ્ન્નમી પીડા થાય છે, તે ક્યારેય આ ધર્મગુરૂઓ કે પુરુષો શું સમજી શકે છે? નહિ સમજે માં નહિ સમજે એ લોકો. સ્ત્રીઓ તો મૂરખાની જેમ ગુલામ બની જીવમાં પોતે બહુ ધાર્મિક છે તે દેખાડવામાં બધું ચુપચાપ સહન જ કરે રાખે છે. અને પાછી તે વાતનો ગર્વ લેતા પણ શરમાતી નથી. આ વાત એક દીકરીને સમજાય છે. શું કહવતા પ્રગતિશીલ ગણાતી વોહરા કોમને આ વાત સમજાય છે?

મારો આત્મા મને દરરોજ ઢંઢોળે છે, હચમચાવે છે. ક્યાં સુધી અંધશ્રદ્ધા અને વેહમના નામે કેટલીએ માસૂમ દીકરીઓનો આ સમાજ ભોગ લેશે? મારા સમાજને હું પૂછું છું. ખાસ કરીને સમાજના પુરુષોને કે ક્યારેય વિચાર્યું, આ ગંદી માનસિકતા અને ગંદો રીવાજ ક્યાંથી કેમ આવ્યો? ક્યારેય મૂળ સુધી પોહચવાનો પ્રયત્ન કર્યો?

મને સુપર મોડેલ વારીસ ડીરીનું પુસ્તક “ડેજર્ટ ફ્લાવર” યાદ આવી રહ્યું છે. તેણે લખેલો આફ્રિકન ઇતિહાસ જોશો તો, તમારા રુવાડા ખાડા થઇ જશે. આફ્રિકન સ્ત્રી બાળકો પર કેવી બર્બરતા આચરવામાં આવી રહી છે. તેનું તાદ્સ વર્ણન આ પુસ્તકમાં કરવામાં આવ્યું છે. આ પુસ્તકે આફ્રિકન સમાજમાં ક્રાંતિ આણી છે. આફ્રિકન સમાજ હવે આ કુપ્રથામાંથી બહાર નીકળવા લાગ્યો છે. યુનાઈટેડ નેશન્સને તેની નોંધ લેવાની ફરજ પડી છે.

હું હવે જે વાત કહેવા જઈ રહી છું, તેના પુરાવા મળી જશે. ભારત પર વરમાર બહારથી મુસ્લિમો ચઢાઈ કરતા તે આપણે બધા જાણીએ છીએ. તે દરમિયાન તે વચ્ચે આવતા ગામો અને સ્ત્રીઓને લુંટતા. આ વાત જગ જાહેર છે. પુરુષને તેનું પુરુષતત્વ, સ્ત્રી પર અત્યાચાર કરી ને જ તો દેખાડવું હોય છે. સદીઓથી એમજ થતું આવે છે. વારંવારની ચઢાઈ પછી ત્યાં લૂટવા જેવુ કાઇ નથી તેની સાબિતી રૂપે સ્ત્રી નું નાક અને જનાનાંગ વિધતો, આ સચ્ચઈ છે. એટ્લે તો આપણા સમાજમાં દીકરીની સુન્નત/ખતના પછી સ્ત્રીઓ, નાક વીંધ્વ્યુ તેમ બોલતી. આ તમને યાદ હશે જ? અને પછી જ નાક વિન્ધવામાં આવતું. ત્યારની અવદશા અને માનસિક પીડા દીકરીઓને કદી ભુલાતી નથી . આજની યુવા પેઢીને આની જાણ નહીં હોય. કેમ કે તે સંપૂર્ણ ગુલામી સાથે મોટી થઈ છે.

આપણી સ્ત્રીઓ ખત્નાની માફક નાની બાળકીનું નાક પણ વીંધતી. કેમ હવે નાક વીંધવાનું બંધ થયું? બસ ઉપરથી ધર્મગુરુનો આદેશ થયો એટલે માની લેવાનું? કેમ વિચાર ના આવ્યો? આપણાં સમાજમાં ચૂક પેહરવાની પ્રથા બંધ કરવામાં આવી, ધર્મગુરુના આદેશ આવ્યા પેહલાથી જ મે ચૂક/નથ પેહરવાનું બંધ કરેલુ. પુસ્તકોનાં વાંચન દ્વારા તે સચ્ચઈની મને ખબર પડી હતી. તેને સુહગની નિશાની ગણાતી. સાવ અચાનક તે નાકનું ઘરેણું પેહરવાની મનાઈ થઈ ગઈ. આ વાતને આપણે સ્ત્રી સુન્નત/ખતના સાથે ચૂક પેહરવાનુ બંધ થય શકતું હોય તો આ ભયાનક ખતના પ્રથા બંધ થવી જ જોઈએ. એ જોડીને જોવાનું કેમ નથી વિચારતા?

આને હું માસૂમ બાળકીઓ ઉપર કાયદેસરનો બળાત્કાર/રેપ જ ગણું છું. મને દાઉદી વહોરા સમાજના પુરુષો પ્રત્યે ધૃણા/નફરતની લાગણી પેદા થાય છે. કેટલીક બાબતોમાં આજે પણ કુરિવાજો સહન કરીને મારી નજરમાંથી હું પોતે નીચી ઉતરી ગયાનો અનુભવ કરું છું. હવે અવાજ નહિ ઉઠાવવામાં આવે તો વધુ ભયાનકતા સહન કરવા માટે ત્યાર રેહજો. ડરવાનું બંધ કરો. સચ્ચાઈ માટે એક થાવ, નહિતર આવનાર પેઢી ખાસ કરીને સમાજની મહિલાઓ તમને માફ નહિ કરે.

તમારી બેન, દીકરી, પત્ની, માં, સાસુ, આ બધાયે આ બધુ સહન કર્યું પોતાનું અંગ ગુમાવ્યું. કેટલીયે શારીરિક અને માનસિક બીમારીનો ભોગ બની એનો અંદાજો પણ કોઈ પુરુષ ના લગાવી શકે. હવે પછીની એક પણ દીકરી, બહેન સાથે આવું ના થાય તે જોવાની જ્વાબદારી મારી, તમારી, આપણી બધાની છે. જે તે સમયે જે કારણથી જે તે પરંપરા શરૂ થઈ હતી તેને જેમના તેમ વળગી રહેવાનું? આધુનિક અને વૈજ્ઞાનિક જમાનામાં પણ જે આવશ્યક નથી તેવા રીત-રીવાજો માત્ર ધર્મગુરુની ખુશી માટે જાળવી રાખવાના, તમારી જાતને પૂછો, તમારો અંતરાત્મા શુ કહે છે, તેનો આવાજ સાંભળો. 

November 25th marks the start of 16 Days of Activism, a collective and global time-period to observe and spread awareness on gender-based violence. 

During this year’s 16 Days of Activism against gender-based violence, Sahiyo is highlighting our More Than A Survivor campaign. Sahiyo understands that being a survivor of female genital cutting (FGC) is just one moment of an individual’s life and only one part of who they are as a person. Yet, oftentimes, being labeled as a survivor can prevent people from seeing a person in any other context beyond survivorship.

With over 200 million women affected by female genital cutting (FGC) across the globe in over 92 countries, Sahiyo looks to spotlight the women who have boldly come forward to share their stories, and to recognize them and their identities through our #MoreThanASurvivor campaign. This campaign captures the multidimensional interests of female genital cutting survivors, and transcends the “Victim-Survivor” binary. 

Our campaign,  #MoreThanASurvivor, explores our individuality and shows the world what makes us unique. After all, who we are is made up of all the moments in our lives, not just one. 

In aiming to show different aspects of the person, we will be creating a mosaic to represent different moments of an individual’s life. 

We plan to run #MoreThanASurvivor during 16 Days of Activism Against Gender-based Violence, starting November 25th (International Day of Elimination of VAW) to December 10th (Human Rights Day), 2020.

October was an incredibly busy month for Sahiyo, and we were honored to take part in many events to highlight the issue of female genital cutting (FGC) to various audiences in a multitude of virtual events including a medicalization webinar with #EndFGM Media Campaigns, Fast Tracking SDG 5 by Ending Female Genital Mutilation/Cutting, Digital Storytelling & Advocacy Webinar with StoryCenter, A Girl From Mogadishu + Panel on FGM/C, Council of the Great City Schools Fall Conference, North America and Europe Caucus for CSW International Day of The Girl Child, and Taboo Conversations with RAHMA.

#EndFGM Media Campaigns: Medicalization Webinar

On October 13th, the Global Media Campaign to End FGM and UNFPA hosted a webinar exploring effective media campaign strategies and approaches to work toward countering a growing trend of medicalization within practicing communities. Speakers included Dr. Amr Hassan, Diana Kendi, Ayotomiwa Ayodele, Hoda Ali, Dr. Mariam Dahir, and Sahiyo U.S. Executive Director Mariya Taher. To watch a replay of this webinar, visit https://fb.watch/1yN240JQra/. 

Fast Tracking SDG 5 by Ending Female Genital Mutilation/Cutting

In honor of the International Day of the Girl, the U.S. End FGM/C Network hosted an event on October 13 titled, “Fast Tracking SDG 5 by Eliminating FGM/C,” as a means to raise awareness and foster important dialogue around ending the harmful practice of FGM/C. The webinar focused on recent developments around the adoption of federal and state-level legislation to end FGM/C in the U.S. and where future policy efforts should focus; common barriers to developing and implementing effective FGM/C abandonment programs (i.e., lack of funding, data, awareness, etc.) and how the community can overcome them; and solutions for prioritizing FGM/C abandonment on the global stage. To watch a recap, view here.

The U.S. End FGM/C Network is a collaborative group of survivors, civil society organizations, foundations, activists, policymakers, researchers, healthcare providers, and others committed to promoting the abandonment of FGM/C in the U.S. and around the world.

Digital Storytelling & Advocacy Webinar

Since 1993, StoryCenter has collaborated with individuals, grassroots groups, and organizations to centralize first-person stories in social justice efforts. The current political reality demands ever-more creative approaches to advocacy. On Oct 14th, in this one-hour free webinar, StoryCenter defined their approach to advocacy with an eye toward clarifying what kinds of stories are effective at community, institutional, and policy levels. They then highlighted research on the role that sharing and listening to personal stories can play in advocacy, and presented a case study of how they have worked with Sahiyo on the Voices to End FGM/C project to position digital storytelling as a key advocacy strategy. 

A Girl From Mogadishu + Panel on FGM/C 

On the 14th of October, Cinema for Peace organized a screening of A Girl from Mogadishu together with the University of Southern California. The event included a panel discussion on FGM/C, taking Ifrah’s case as seen in the film, and its current state in the U.S. where 11 states still don’t have laws against it. 

Democracy, Populism, Coronavirus & Enduring Patriarchal Traditions

The first webinar in a series for the Patriarchal Inscriptions: Female bodies contested, invaded defended and owned, this October 15th webinar focused on the persistence of the practice of ‘female circumcision’ and how their encoded cultural undergirding raise critical issues of systemic injustice in the body politics cross-culturally. Speakers included Leyla Hussein OBE, Sahiyo U.S. Executive Director Mariya Taher, Ghada Khan, Julia Antonova, Habiba Al-Hinai and Chiara Cosentino. The event explored the following topics: 

• What weaknesses have come to obstruct efforts to end female genital mutilation?
• How have governments’ mis/management of the pandemic exacerbated existing fault-lines of gender precarity?
• How has progress in challenging and abolishing FGM practices been vitiated by widely applied government policies and measures that embrace lockdowns of large parts of public government services, curfews, household quarantine and mandatory individual isolation?
• How has opposition among members of minority communities in Western societies – when it comes to governments’ FGM policies, deeply felt subtexts of prejudice and popular scapegoating – been appropriated and instrumentalized to serve populist exclusionary aims that demonize entire marginalized cultures?
• What does the failure of enforcement of anti-FGM legislation uncover about political will, identity politics, the hierarchy of suffering and about inter-/national feminist ambivalences?

Council of the Great City Schools Fall Conference 

Council of the Great City Schools held its 64th Annual Fall Conference virtually in October. Under the banner “Championing Urban Education,” the conference gave big-city school superintendents, board members, senior administrators and college deans of education a forum to discuss issues and share information and best practices to improve teaching and learning. On Oct 16th, Sahiyo participated in a panel event, Unmasking Danger: Identifying High-risk Situations for Urban Students, in which the issues of trafficking and female genital cutting were brought to light and the need to take into consideration that students may be at risk or affected by them. A resource guide created by Council of the Great City Schools on FGM prevention for U.S. schools was also discussed. The guide helps schools to put policies in place to support and identify at risk students. 

North America and Europe Caucus for CSW International Day of The Girl Child

On October 23rd, speakers from around North America and Europe joined in on a virtual meeting to draw attention to the issues of child marriage and female genital cutting. The event was organized by the core group of the Europe and North America CSW/NGO Caucus, including Ulla Madsen, Mary Collins, Zarin Hainsworth, Daniela Chivu, Patricia Masniuk, Luci Chikowero and Nina Smart. Invited FGC Speakers included Isatu Barry, Dr. Ann-Marie Wilson, Mariya Taher, Chiara Cosentino, Angela Peabody. Child Marriage Speakers included Dr. Faith Mwangi-Powell, Honorable Jackie Weatherspoon, Dr. Rochelle Burgesse, Kate Ryan, Dr. Nyaradzayi Gumbonzvanda, and Beverly Bucur.

Taboo ConversationsOn October 28th, RAHMA organized a Facebook Live Discussion in partnership with Sahiyo & Global Women Peace Foundation to discuss female genital cutting in the U.S. and the importance prevention work needing to be done, as well as ways to support and empower women and girls affected by FGC. View the recording here.

Sahiyo Communications Coordinator Lara Kingstone and co-founder Mariya Taher were honored to speak on behalf of Sahiyo in a symposia entitled, Patriarchal Inscriptions: Female Bodies Contested, Invaded, Defended & Owned, hosted by King’s College London Faculty of Arts and Humanities. 

The session that Sahiyo participated in served to address feminism, survivors’ relationships with mothers, other forms of gender-based violence and abuse, as well as systemic injustice. The symposia in general served to address the following questions: “Feminism has made the exploration of relations between mothers and daughters central to its project. How are these considered fraught, damaged, broken, or, in the eyes of FGM-supporters, strengthened by clitoridectomy? How does FGM compare to other abuses women endure that fracture their inclination to identify and support one another, instead of becoming invested in, or complicit with, systemic injustice?”

Taher and Kingstone discussed and presented Sahiyo’s Voices to End FGM/C: Using Storytelling to Shift Social Norms & Enhance Prevention as part of the panel on Mothers and daughters: continuity, love, fear and belonging. Many storytellers and survivors explore fraught or strengthened relationships with their mothers in their digital videos as part of the Voices to End FGM/C program in collaboration with StoryCenter. By sharing these stories with participants, Sahiyo aimed to further understanding regarding the deeply complex mother-daughter relationship in the context of FGM/C.

Read the full program.

Global Woman P.E.A.C.E. Foundation (GWPF), a 501c3 nonprofit organization, was founded on the principles of ending violence and injustices against women and girls. Founded in 2010, the Global Woman organization merged with another organization called P.E.A.C.E. (People Everywhere All Created Equal); the name was officially and legally changed to Global Woman P.E.A.C.E. Foundation. The mission of the organization is to empower women and girls through education to help eradicate gender-based violence with sole focus on female genital mutilation/cutting (FGM/C). GWPF created the Walk To End FGM, the first of its kind in the United States since 2014. GWPF’s programs include Wholesome Organic Relief (restorative surgery, counseling, group-support, assistance with immigration); Kids Reach Shield (training law enforcement, teachers, school nurses, and the community); Just4You (international – scholarships and distribution of sanitary pads for girls in Africa). In 2017 and 2018, the organization was instrumental in getting legislation passed to have FGM/C criminalized in Virginia. In 2019, GWPF worked to get legislation passed in Virginia to include FGM/C in the Family Life Education curriculum for middle and high school students. The organization was involved in the crafting of federal bill H.R. 6100, which will amend the 1996 original federal law against FGM/C.  

1) When and how did you and your organization first get involved with Sahiyo?

I recall reading Mariya Taher’s story on ABC News, and it left me astounded. I thought she was so brave to come out with her story and share it with the world. I contacted her and asked if I could have permission to republish her story in our newsletter.  She immediately responded and agreed. I had no idea that it would be the start of a long-lasting relationship.  My organization presented Mariya with our Global Woman Award in October 2017 in the category of Survivor Activist. Mariya has attended several of our annual events, she has volunteered with us, served on our awards nomination committee, and partnered with us.  

2) What does your work with Sahiyo and the Global Woman P.E.A.C.E. Foundation as a joint partnership involve?

Global Woman P.E.A.C.E. Foundation and Sahiyo collaborate with each other’s events, attend and support each other’s events, give recommendations and referrals, collaborate on grant applications, and also fundraise together.

3) How has your involvement with Sahiyo impacted your own organization’s work?

We have had the opportunity to meet and connect with others in Sahiyo’s circle of advocates, and an opportunity to participate in the popular Voices to End FGM/C storytelling program Sahiyo runs. It was quite an enlightening experience for me. Knowing Mariya and building a relationship with her and Sahiyo has left a great and positive impact on me and the work we do at GWPF. Because I had studied World History and World Geography in my native Liberia, I was very familiar with India as a country. But Mariya and Sahiyo opened my eyes to a different view when I read her story in ABC News and discovered the Bohra community of India.      

4) What words of wisdom would you like to share with others who may be interested in supporting the Global Woman P.E.A.C.E. Foundation, Sahiyo and the movement against FGM/C?

Get involved by volunteering with our organizations. Help us raise funds to support our programs. Sahiyo and GWPF share commonalities and both organizations began at the grassroots level. We run our organizations with a great deal of passion. Passion comes from caring, and care is what we have for the girls and women affected by the practice of FGM/C. We need to see more of the audacity that it takes to speak out to the world about the practice of FGM/C. Why don’t you get involved and join us? Thank you.   

Dear Maasi is a column about everything you wanted to know about sex and relationships but were afraid to ask! It’s a partnership between Sahiyo and WeSpeakOut, and is for all of us who have questions about khatna (female genital mutilation/cutting or FGM/C) and how it impacts our bodies, minds, sexualities and relationships. We welcome you to submit your anonymous questions. 

Dear Maasi,

How do you navigate being a public advocate on female genital mutilation/cutting (FGM/C) while being so exposed and having your identity conflated with such a deeply personal issue? This is particularly tough in the world of online dating.  

—Anonymous

Dear Anonymous,

This is a great question, and I think many survivors who have chosen to be “out” in the public realm have had to grapple with this situation. To be clear, it is a choice to be a public advocate, and everyone has to make the choice that’s best for them.

People assume so many things about us FGM/C survivors, don’t they, Anonymous? It’s such a stigmatized issue, that people don’t understand that we are all different. We remember differently. We have different symptoms. We have different sexual functioning. We have different religious beliefs and connections to our families and communities. In other words, you can’t assume anything about an FGM/C survivor. And yet people do. These assumptions create shame and can be entirely inaccurate.

Many of us, at the time of the original trauma, were told, “This is nothing; don’t cry,” and “This is a secret; don’t talk.” Therefore, speaking publicly about how FGM/C is harmful can seem wrong or shameful.

At the same time, as kids, we probably didn’t understand what was happening to our bodies; and as a coping strategy, children tend to blame themselves rather than the trusted adults. Thinking it’s our fault creates shame.

All of this to say that FGM/C can leave us with a lot of shame. I’ll come back to this in a bit.

I’ve been an activist since 2015, but I was super nervous about being public. I admired and envied my activist sisters who could openly discuss their survivor experiences. While they were the best role models and supporters, I couldn’t follow their examples. When I tried, I’d dissociate, feel exhausted and unwell; my body signaled a big “no” to me. I wasn’t ready.

The hitch was that I was finishing a novel about FGM/C in my community, and I knew that I’d be asked about my personal connection to the issues at festivals and in media interviews. Despite the dread I felt, I knew I had to work through my anxieties and become ready. But this wasn’t a simple process. I returned to therapy. I did mock interviews where friends asked the most intrusive questions, and I had to sort out my boundaries and decide how to answer. I had to challenge my own beliefs and stereotypes about what it means to be a survivor. I wrote Seven Things Not to Ask A Khatna Survivor, both for myself, my friends and readers. Still, I was nervous.

And then something unexpected happened at the beginning of my book tour. I didn’t feel dread. My body began to say yes to public speaking. I saw the questions that came my way as opportunities, not intrusions. I haven’t stopped talking about it since I started, over three months ago. And I’ve been fine. Better than that, I’ve felt liberated from the shame. 

This is a long way of saying that people will continue to make assumptions about me—and to conflate khatna/FGM/C with my identity, perhaps for the rest of my life—and because I have no shame about it, I no longer care. 

I have a feeling that this works similarly with any marginalized identity or experience we hold. When we surface and work through our internalized shame about being racialized, or women, or Muslim or fat or poor or disabled or queer or older or depressed or chronically ill, we liberate ourselves.

The process of moving from shame to liberation will look different for each of us. I think the first step is acknowledging any shame you might feel. Here are a few questions to ask yourself (and while doing so, notice your emotions and your body’s response):

-What myths or assumptions exist about FGM/C survivors? List them. Which do I believe, even a little bit?

-Is the cut to my genitals shameful? Are my genitals shameful? In what ways?

-How do I feel if a neighbour or a colleague or a stranger knows I am a survivor? 

This brings us to online dating. It’s standard practice to Google a potential date and to scan their social media profiles. There’s probably no way to escape people knowing about us before they meet us.

Mariya Karimjee talked about her experiences with dating, sex and being a public advocate on the Sex Gets Real podcast (Jan 29, 2017). At about the 48-minute mark, she describes the two kinds of men she’s met through online dating: the first who is “totally freaked out” by what they assume to be her “baggage,” and the second who imagines himself as someone who can “fix her with his magic penis.” We can assume that both these types of men are not worthy of anyone’s attention, Anonymous! 

A third type of date might be someone who understands that psychological and sexual trauma is common and their aftereffects varied. They don’t make any assumptions about us. This is the sort of person you can have interesting, complex and intimate conversations about your experiences, including those about being an FGM/C survivor and advocate. Check out September’s column for some tips on how to have these conversations.

I’m hopeful that as we continue to do our advocacy, we’ll normalize conversations about FGM/C, and more people—including our neighbours, colleagues and potential dates—will be this kind of person. While you search for them, I hope that you will be shameless in the best kind of way.

—Maasi

About Maasi, aka Farzana Doctor:

Farzana is a novelist and psychotherapist in private practice. She’s a founding member of WeSpeakOut and the End FGM/C Canada Network. She loves talking about relationships and sexuality! Find out more about her at www.farzanadoctor.com.

Disclaimer:

While Farzana is full of good advice, this column won’t address everyone’s individual concerns and should not be used as a substitute for professional medical or psychological care.

Read the Hindi translation here.